| |
Ik heb een geweldig idee
voor de tricotpoppen die ik maak. Het is geen origineel idee, maar ik wil
het toch uit gaan proberen. Wat het idee precies is, laat ik zien als ik het
uitgewerkt heb.
Ik heb speciale stoffen nodig, met een vintage uitstraling.
Op internet speur ik naar zaken die deze stoffen verkopen. Er zijn er een
paar in Friesland en Drenthe, maar dat is me net even te ver. Om naar die
winkels te gaan moet ik een hele dag uittrekken en het zou nog beter zijn om
er iets anders leuks aan vast te koppelen.
Op het voormalige eiland Marken is ook een stoffenzaak met vintage stoffen,
lees ik in de krant. Nu fascineert het leven op Marken me altijd. De huisjes
stralen iets uit waardoor je meer van het leven op een eiland wil weten. Ik
kan me nog goed herinneren dat de palen waarop de huizen gebouwd zijn
zichtbaar waren. Het woongedeelte van de huizen lag daardoor hoger, zodat de
huishoudens beschermd werden tegen hoog water. Maar door de afsluitdijk zijn
eb en vloed verdwenen waardoor hoog water verleden tijd is. Onder de huisjes
zijn nu bergruimtes gebouwd. Klederdracht zie je bijna niet meer. Alleen met
Koninginnedag en de havenfeesten komt de bijzondere kleding weer te
voorschijn. De gemeenschap is hecht en er zijn bepaalde regels waaraan je je
te houden hebt.
Ik besluit naar Marken te gaan over de kronkelige dijk. Ik parkeer mijn auto
op de grote parkeerplaats. Het hele gebied is autovrij, maar het oude
centrum is zo klein dat alles makkelijk te belopen is. Al snel vind ik de
stoffenzaak in buurtje 11. Maar de zaak is dicht. Alles is donker. Misschien
is de eigenares wel lunchen. Dat ga ik ook maar doen aan de haven. Het is te
fris om buiten te zitten. Binnen is het aangenamer.
Ik vraag wanneer de stoffenzaak open is. Hij blijkt altijd open te zijn, dus
na de lunch zal ik waarschijnlijk meer geluk hebben.
Helaas, de winkel is nog steeds dicht. Ik loop verder en kom bij een soort
van winkel van Sinkel. Ook hier liggen wat stoffen, maar niet wat ik zoek.
Ook daar vraag ik wanneer de stoffenzaak open is. “Is hij niet open, wat
raar, hij is altijd open. Ik zal wel even bellen.” Ik luister het gesprek
af. “Wat erg voor je. Wanneer komt de dokter? Drie uur? Ik kom straks even
bij je langs.” Einde telefoongesprek. De winkelmevrouw zegt dat haar
vriendin ziek is en dat haar zus, die haar altijd vervangt in de winkel, met
vakantie is. Dus de winkel blijft even dicht. Jammer, maar in ieder geval
een reden om weer naar Marken terug te gaan.
En dat is absoluut geen straf. Volgende keer ga ik eerst naar Volendam en
dan met de boot naar Marken. Zo’n tocht is ook zeker de moeite waard. Je mag
zelfs de fiets meenemen. Op Marken kun je het hele eiland rond fietsen.
Wandelen kan trouwens ook. Dan kom je bij het paard van Marken uit, de
wereldberoemde vuurtoren waar ’s winters wel een enorme laag kruiend ijs
tegenaan ligt.
Ik loop weer terug naar de auto. Het is gaan miezeren. Jammer dat ik niet
heb kunnen kopen wat ik wilde, maar toch is het geen verloren tijd. Marken
is de moeite waard om te bezoeken. |
|