www.MarkerNieuws.com

Nog maar pas geleden deed ik mijn rondje om het eiland Marken. Een ronde waarbij je hooguit een wandelaar en een enkele keer een fietser tegen komt. Een kleine tien kilometer geheel om het eiland, inmiddels schiereiland. Enkele jaren eerder liep ik het rondje nog vanuit de jachthaven Uitdam waar wij met onze boot altijd lagen. Dan was het ongeveer een halve marathon.

Niet alleen het tempo werd met de jaren minder. Ook de afstand werd elk jaar wat korter, zodat ik nu met mijn vouwfiets eerst naar het begin van het mooie pad ga.

Ik geef meteen een tip: wanneer je ooit van plan bent om daar eens lopend te genieten dan kan je ongeveer drie kilometer voordat je Marken binnenkomt gratis parkeren. Vlakbij drie enorme windmolens. Iets verderop vind je nog twee van deze parkeerplaatsjes. Het parkeren op Marken is heel duur en veel te druk om je in rust even om te kleden. Deze dag nam ik mijn Jack Russel mee. Wat wel vaker gebeurde, omdat hij heerlijk los kon lopen zonder gevaar van auto's. Op mijn bagagedrager van mijn vouwfiets heb ik een plastic kratje gemonteerd zodat hij ook het eerste stuk niet hoeft te rennen, maar alleen de tien kilometer op het rustige rondje. Ik start altijd in Oostelijke richting, want dan kom je na drie kilometer bij de mooiste vuurtoren van het IJsselmeer met de bijnaam Het Paard. De vuurtoren stamt uit 1700, maar zijn huidige vorm is in 1839 gerealiseerd. een beauty om van dichtbij te zien.

	Tegen het eind van de ronde kom je ook nog langs de oude leuke haven van Marken. Maar deze dag liep het niet als normaal op rolletjes, want net dat ik vlak bij de vuurtoren was kwam er een heel gezelschap mij tegemoet. In de verte zag ik een groot zeilschip voor anker liggen en herkende meteen De Groene Draeck van onze Koningin. Ik was er zeker van, want ook het altijd begeleidende schip van de rijkspolitie te water kon ik daar in de buurt ontdekken. Het gezelschap was met een sloep naar de kust gekomen om daar van een lekkere rustige wandeling te genieten. Naast Koningin Beatrix waren er nog zeker vier andere familieleden van het Koninklijk huis. Een paar kleinkinderen die als bloemen voor oma plukten langs de berm.

	Niets aan de hand denkt u misschien. Nou, was dat maar waar. Mijn Jack ontwaarden de twee leuke kleine hondjes van Hare Majesteit en vloog op ze af. Nu wist ik wat jullie niet weten, maar mijn Jack is als pup heel erg te grazen genomen door een reu en sinds die tijd betekent de lucht van een reu maar één ding: VECHTEN! En hij begint ook nog altijd zelf. Met pitbulls of rottweilers, mijn Jack begint. Ik schrok me rot en roepen had geen enkele zin. Ik kreeg al visioenen dat ik de twee vechtende honden in het water moest gooien, omdat de in elkaar vastzittende bekken met geen enkele mogelijkheid los te krijgen zijn. dat was vaak de enige manier, maar dan moest je wel water in de buurt hebben. Joris was dus als snel bij de Koninklijke blaffers aangekomen en ik hield mijn hart vast. Ook de altijd aanwezige beveiligingsagenten waren goed alert en hielden de situatie nauwlettend in de gaten.

	De twee hondjes waren teefjes en ik zag dat gelijk aan het gezwaai van Joris zijn staart. Wat een geluk! Hij zou namelijk nooit ruzie maken met teven of geholpen mannetjes. De grootste zorg was voorbij. Er restte mij nog alleen het probleem Joris bij zijn nieuwe vriendinnen weg te halen. Ik kon natuurlijk niet zomaar richting de Koningin lopen. Gelukkig gingen de drie hondjes spelend naar de kant van het pad en na een goedkeurende en knikkende blik van de beveiligers mocht ik mijn hondje in zijn lurven grijpen. Joris gaf behoorlijk grommend protest tegen zijn baasje. Hij liet duidelijk horen dat hij er niet mee eens was. Hij wilde liever bij zijn nieuwe vriendinnetjes blijven. Ik heb Joris voor de zekerheid nog een behoorlijk lange tijd aan de riem gehouden om er zeker van te zijn dat hij niet weer naar de Koninklijke stoet zou rennen. Er ik had weer een verhaal voor mijn vrouw en nu dus ook aan jullie lezers.