naar Marker Nieuws indexpagina
Waterwolf verbranden en de dijken versterken
 
door Hans Beerekamp
Waterschapsbelasting betalen we bijna allemaal, maar als er waterschapsverkiezingen worden gehouden weet niemand waar dat eigenlijk over gaat. Heel goed dus dat de waterschappen iets van dat belastinggeld bijdragen – minstens facilitair – aan een uitzending van de NOS met de curieuze titel 100 Jaar Droge Voeten.
 
Het had de toon en het tempo van een voorlichtingsfilm, maar die moeten er ook zijn, en in dit geval valt het nut van enige kennisoverdracht moeilijk te ontkennen. Aanleiding was de herdenking van de Stormvloed van 1916, precies een eeuw geleden. In de nacht van 13 op 14 januari 1916 deed een stormvloed de dijken van de Zuiderzee doorbreken. Alleen al op het eiland Marken verdronken zestien mensen. Die watersnood mag dan grotendeels vergeten zijn, op Marken herdenken ze het met een muziekkorps in klederdracht en het symbolisch verbranden van een waterwolf, van hout en textiel.
 
Er zijn ook meer rationele strategieën om te verhinderen dat de zestig procent van Nederland die overstroombaar genoemd wordt, toch in principe droog blijft. In het stoomgemaal Wouda te Lemmer, een schitterend monument en UNESCO-erfgoed, presenteerde Dionne Stax een klein panorama. Belangrijkste gesprekspartner was de Delftse hoogleraar waterbouwkunde Bas Jonkman, die weer eens bewees dat we te weinig wetenschappers en echte deskundigen te zien krijgen op televisie.
 
Dat we in „de best beveiligde delta van de wereld” wonen, danken we mede aan die Zuiderzeevloed. Het was het laatste zetje tot de wet die in 1918 de Zuiderzeewerken van Cornelis Lely mogelijk maakte, zoals er weer natte voeten in het Zeeland van 1953 nodig waren voor het Deltaplan.
De archiefbeelden van beide rampen waren sensationeler dan die van een fictieve overstroming van de steden Rotterdam en Utrecht. Willekeurige voorbijgangers kregen een virtual realitybril opgezet, om te ervaren hoe het eruit ziet als het water tot aan de gevelrand reikt. In de bewerking voor tv was dat een niet erg overtuigende animatie.
 
Ik word meer opgewonden van de Lek tussen Kinderdijk en Streefkerk in de mist. Daar stelde deltacommissaris Wim Kuijken ons een beetje gerust over de gevolgen van de klimaatverandering. Een stijging van de zeespiegel tot een meter, daar moeten we ons makkelijk aan kunnen aanpassen. Nieuwe technologie maakt het mogelijk de rivierdijken van binnen te versterken met relatief weinig overlast voor omwonenden. En de kust kan worden beschermd met extra zandsuppleties.
 
Met andere woorden: die waterschappen zijn er niet voor niets, we moeten niet te naïef zijn, maar er is geen reden tot paniek. Er zijn angstwekkende onderwerpen die op minder nuchtere toon aangesneden plegen te worden op tv. Tenzij we worden voorgelogen, natuurlijk.
 

Bron: NRC internet, donderdag 14 januari 2016

naar Marker Nieuws indexpagina