Wie heeft Gwendolyn gezien? Zij is verdwenen en haar ouders zijn in alle staten…

Jeugdige acteurs halen de riddertijd naar de 21^e eeuw

Jeugdtoneelvereniging ’t Spotje op Marken heeft het afgelopen weekend twee daverende voorstellingen gegeven. Het stuk heette Gwendolyn en ging over een meisje dat de ambitie heeft om ridder te worden. Maar in de riddertijd was daar helemaal geen sprake van.

Gwendolyn, gespeeld door Geerte Visser, brengt in het stuk haar ouders: hertog Jan en hertogin Anabel helemaal tot wanhoop met haar weigering een goede jonkvrouw te worden. De hertog werd uitstekend vertolkt door Lisa Springer die een enorm kussen meetorste waardoor haar grote buik net echt was. Agnes Kes speelde zijn echtgenote en mede door haar tekstvastheid en spel was zij een vaste waarde voor alle spelers.

Mario Boes was de ‘hoofdridder’ en op zijn rubberlaarzen was hij de grappige noot in het verhaal. Hij gaat samen met zijn mederidders erop uit om de verdwenen jonkvrouw te zoeken. Hierbij verslaan ze de tweekoppige draak alsook een heks. Dit werd mede door de lichteffecten en het gebruik van meterslange stof goed in beeld gebracht. Jonkvrouw Mathilde, met verve vertolkt door Lieneke Uithuisje, ging samen met de presentatrice (Sacha Zeeman) en de jonkvrouwen in opleiding bij de magische muur zoeken.

Hoewel alle behekste zaken opgelost worden, is Gwendolyn nog steeds zoek. Het publiek weet ondertussen dat zij vermomd als ridder, gewoon heeft meegedaan aan de zoektocht. Als dit feit op het einde van de avond duidelijk wordt voor de huilende moeder en de aan valeriaan verslaafde vader, blijft het enigszins onduidelijk of de ambitie van jonkvrouwridder vervolg krijgt.

De tweeëntwintig leden van ’t Spotje zijn tussen de 12 en 18 jaar. ‘Niet de makkelijkste leeftijd’, vertellen Adinda Dorland en Lowina Zondervan, de regisseuses van het stuk. ‘Maar wel de leeftijd waarop je veel met de acteurs kunt bereiken’. Er was weer veel aandacht besteed aan het decor, de kleding, de choreografie, het licht, de grime en de ‘special effects’ zoals lange doeken, kleding die met een handbeweging een geheel ander uiterlijk gaven en het geluid.

Lowina en Adinda hebben het stuk aangepast zodat elk lid een rol had. Leuke details waren er genoeg en maakten dat het stuk vaart hield. Het showballet danste op eigentijdse muziek en de presentatrice brak in door een telefoonnummer te roepen. Dat kon men bellen en als het juiste antwoord op de vraag gegeven werd, maakte je kans op een prijs. De ridders staakten daarop alle activiteiten en haalden hun mobiele telefoon uit hun zak.

Zowel op zaterdagavond als zondagmiddag was Het Trefpunt op Marken vol en genoot het aanwezige publiek van een vlotte uitvoering. Die op zondagmiddag duidelijk beter verliep dan op zaterdagavond: een kwestie van kinderziektes.

Adriana Stam

Naar boven